Tuesday, 29 July 2014

ಆಗೀಗ ಬರೆದಿದ್ದು

ಸತ್ತವರು ನಕ್ಷತ್ರಗಳಾದರೆ
ನಕ್ಷತ್ರಗಳು ಸತ್ತಮೇಲೆ
ಸತ್ತವರೇನಾಗುತ್ತಾರೆ?
ಮತ್ತೆ ಅರಳುವರೇ ಇಲ್ಲಿ ಅಮ್ಮಂದಿರ ಮಡಿಲಲ್ಲಿ?
ಪೂರ್ವ ಜನುಮಗಳ ಭಾರ ಕಳೆದು
ಆಕಾಶ ಮಲ್ಲಿಗೆಯ ನಗುವ ಮೊಗದಲಿ ಹೊತ್ತು..


                              *******************************
ಕಲ್ಪನೆಯ ಕುಳಿರ್ಗಾಳಿ
ಮನದ ಮುಂಗುರುಳು ತೀಡಿದಾಗಲೊಮ್ಮೆ,
ಭಾವದ ಒಸರು..
ಕವನದ ಚಿಗುರು..



 


                              *******************************
ಆತ್ಮಸಖಿಗೆ..,
ಹಕ್ಕುದಾರಿಣಿ ನೀನು ನನ್ನೊಳಗಿನ ಅಳಿದುಳಿದ ಜೀವಕ್ಕೆ..
ಸತ್ತು ಬದುಕುವ,
ಎದ್ದು ಕುಣಿಯುವ
ಹುಚ್ಚಾಗಿ ಹಾಡುವ
ಭರಪೂರ ಓದುವ
ಮನತುಂಬಿ ಮಾತಾಡುವ
ಜೀವನ ಚೈತನ್ಯಕ್ಕೆ..

ಜೋಕಾಲಿ ಜೀಕಿ
ಊರೆಲ್ಲ ಸುಳಿದು
ಮಳೆಯಲ್ಲಿ ನೆಂದು
ಕಾಡೆಲ್ಲ ಅಲೆದು,
ಅಮ್ಮನಿಂದ ಬೈಸಿಕೊಳ್ಳುವ ಅಂದಕ್ಕೆ,

ಮನದಳಲುಗಳೆಲ್ಲ ಬಾಯ್ಬಿಡದೆ
ನಿನಗೆ ಅರ್ಥವಾಗುವದಕ್ಕೆ,
ಮನಕಾಯುವ ಬೆಳಕಾಗುವ
ಕುಸಿಯದಂತೆ ಕಾಪಿಡುವ
ನಲುಮೆಯ ನೋಟಗಳಿಗೆ
ಪುಟ್ಟ ಸಂತೋಷಗಳನ್ನು
ಬೊಗಸೆಯಲ್ಲಿ ಮೊಗೆದು ಮೊಗೆದು
ಕೊಡುವ ಸಂಭ್ರಮಕ್ಕೆ
ಯುಗಗಳಾದ ಮೇಲೆ ಮಾತಾಡಿದರೂ ಅದೇ ಮಾರ್ದವತೆ
ಉಳಿಯುವ ಸ್ನೇಹಕ್ಕೆ

ಪಾಲುದಾರಿಣಿ ನೀನು!
ಮುಗಿಲ ದಾಟಿ ಅನಂತ ತಲುಪುವ
ಹಾದಿಗಳ ಅನ್ವೇಷಣೆಯ ಸಾಹಸಗಳಿಗೆ
ಯಾರಿಗೂ ಹೇಳದೆ ಕೇಳದೆ ಓಡಿ ಹೋಗುವ
ಹುಚ್ಚು ಅಭಿಲಾಷೆಗಳಿಗೆ
ಬಣ್ಣಹಚ್ಚಿ ರೆಕ್ಕೆ ಬಿಚ್ಚಿ ಗರಿಗೆದರಿ ಹಾರುವ ಕನಸುಗಳ ಸಾಕಾರಕ್ಕೆ,
ಭಾವದೀಪ್ತಿಯು ನೀನು...

ಹೌದು ಕಣೆ,
ಜೀವದಾಯಿನಿ ನೀನು ಈ ಆತ್ಮಕ್ಕೆ!






                              *******************************
 ಜಂಗು ಹಿಡಿದ ಟ್ರಂಕಿನಲ್ಲಿ ಇಟ್ಟ
ಮುತ್ತಿನ ಸರವೊಂದು ಕೈಯಿಂದ ಜಾರಿ ಬಿದ್ದು
ದಿಕ್ಕಾಪಾಲಾಗಿ ಹರಡಿದೆ.
ಸಾಗರದ ಜಾತ್ರೆಯಲ್ಲಿ, ಅವರು ತೆಗೆಸಿಕೊಟ್ಟಿದ್ದಾಗಿತ್ತಲ್ಲ ಅದು!
ಮೂಗಿನ ತುದಿಗೆ ಬಂದು ನಿಲ್ಲುವ ಚಾಳೀಸಿನಲ್ಲಿ ಒಂದು ಬದಿಗಿನ ಗಾಜು
ಪುಟ್ಟಗೆ ಬಿರುಕು ಬಿಟ್ಟಂತಿದೆ ಮೊನ್ನೆ ಬಿದ್ದಾಗ.
ತೊಪ ತೊಪನೆ ಬಿದ್ದಿರುವ ಮುತ್ತುಗಳು ಗಾಜಿನ ಬಿರುಕಿನಲ್ಲಿ ಎರಡಾಗಿ, ಇಡಿಯದು ಅರ್ಧವಾಗಿಯೂ ಕಾಣುತಿವೆ.
ಹಾರದಲ್ಲಿ ಎಷ್ಟಿದ್ದವೋ,
ಯಾವತ್ತಾದರೂ ಹಾಕಿಕೊಂಡಾಗ ಎಣಿಸಿದ್ದಿತ್ತೆ?
ನೆನಪು ಕಾಣುತ್ತಿಲ್ಲ,
ಹಾಳಾದ ವಯಸ್ಸು,
ಎಪ್ಪತ್ತಾಯ್ತು,
ಅವರಂತೂ ಹೊರಟರು.
ನಾನ್ಯಾವಾಗ ಹೊರಡುವೆನೋ ಕಾಣೆ!
ಬಗ್ಗಿದರೆ ನಿಲ್ಲುವುದಕ್ಕೇ ಆಗುವುದಿಲ್ಲ.
ಜೀವ ಬಾಯಿಗೆ ಬಂದಂತೆ ನೋವು!
ಬಿದ್ದ ಮುತ್ತುಗಳನ್ನು ಎತ್ತಿ ಪೋಣಿಸಿಕೊಡಲು ಒಬ್ಬ ಮೊಮ್ಮಗಳಾದರೂ ಮನೆಯಲ್ಲಿರಬಾರದಿತ್ತೆ?!





                              *******************************
 ತಾರೆಗಳಿಗೆ ಮಳೆಗಾಲದಲ್ಲಿ ಭುವಿ ಕಾಣಲಾರದ ಸಂಕಟ, ನೊಡುವ ಆಸೆಯಂತೆ!
ಅದಕ್ಕೇ ಇರಬೇಕು ಅಂಗಳದ ಪಾರಿಜಾತದ ಗಿಡಕೆ ಮೈತುಂಬ ಹೂಗಳು!
ಸಂಜೆಯಾದಂತೆ ಹರಡುವ ಕಂಪು, ನಕ್ಷತ್ರದಾಕಾರ, ದಂಟಂತೂ ಪ್ರಜ್ವಲಿಸುವ ಅಗ್ನಿವರ್ಣ.




                              **********************************

ಕತ್ತಲಲ್ಲಿ ತಡಕಾಡುತ್ತಿದ್ದವಳಿಗೆ ಪುಟ್ಟದೀಪ ಕಾಣಲು,
ಮಾತಾಡಲೇ ಬರದವಳ ಮನ ಗೀತೆ ಹಾಡಲು,
ಕಣ್ಣಲೊಂದು ನೀರಹನಿ ಖುಷಿಯಿಂದ ಸುರಿಯಲು,
ಏಷ್ಟೋ ದಿನಗಳ ನಂತರವೊಮ್ಮೆ ಹೊಟ್ಟೆ ತುಂಬಿ ಕಣ್ಣು ನೆರಿಗೆಮಾಡಿ ನಗಲು,
ಗಿಜಿಗುಡುವ ಬಸ್ಸಲ್ಲಿ, ಪುಟ್ಟ ಮಗುವೊಂದು ಮುಗುಳ್ನಗೆಯ ಅರಳಿಸಲು,
ಟ್ರಾಫಿಕ್ ಸಿಗ್ನಲ್ಲಿನಲ್ಲಿ ಸಿಕ್ಕ ಬಣ್ಣ ಬಣ್ಣದ ಗುಳ್ಳೆ ಕೈಯಲ್ಲಿ ಥಟ್ಟೆಂದು ಒಡೆಯಲು,
ಭಾವಸ್ಪರ್ಶದ ಪುಳಕ ಎದೆಯ ಗೂಡಿನಲ್ಲೀಗ!
 




                              *******************************

ಅವಳ ಕಣ್ಣ ರೆಪ್ಪೆ ಮಿಟುಕಿದಾಗೆಲ್ಲ ಇವನ ಹೊಟ್ಟೆಯಲ್ಲಿ ಚಿಟ್ಟೆ!



                              *******************************
ಕಾದು ಕಾದು ಬಳಲಿ ನೊಂದು,
ನಿಟ್ಟುಸಿರು ಬಿಟ್ಟು ಇನ್ನೇನು ಆಸೆಯೆಳೆ
ಕಡಿದು ಹೋಗುವ ಮುನ್ನ,
ಗುಲ್ ಮೊಹರ್ ಹೂವೊಂದು ತೇಲಿಬಂತು.
ಮೊಗದ ಮೇಲೊಂದು ಬಿದ್ದ ಮುತ್ತಿನ ಹನಿಗೆ,
ತಲೆಯೆತ್ತಿ ನೋಡಿದರೆ,
ಆಕಾಶ
ಹಲ್ಲ ಮಿಂಚು ಸೂಸಿ ನಗುತ್ತಿದ್ದ.
ಆ ನಗುವ ಕಂಡು ಮನ ಚಿಕ್ಕೆ ಚಿಗರೆಯೊಲಿರಲು
ನೀ ಹಿಂದೆ ಕಳ್ಳನಂತೆ ಕಣ್ಣ ಕಟ್ಟಬಹುದೆ?
ಕಣ್ತೆರೆದು ನೊಡಲು ಅಲ್ಲಿ ನೀನಿಲ್ಲ,ನಾನಿಲ್ಲ.
ಮಳೆಬಂದು ಜಗವೆಲ್ಲ ಹಸಿರಾಯಿತು.


                              *******************************
ಹೀಗೊಂದು ಸ್ವಗತ..
ಬರೆದ ಭಾವದ ಕವನಗಳೂ
ಖಾಲಿಹಾಳೆಯಲ್ಲಿ ಅರಳುವ ಗೆರೆಯ ಚಿತ್ರಗಳೂ
ಸಾಕು ಎಲ್ಲ ನಿನದೆಂಬ ಜಂಭ..
ಭಾವದಲೆಗಳ ಮೇಲೆ ಬದುಕು ಕೈಹಿಡಿದು ನಡೆಸಿರಲು,
ಅಲ್ಲಿ ನಿನ್ನದೆಂಬ ಹಮ್ಮೆಲ್ಲಿಂದ ಬಂತು?
ಪೂಜೆಗೆಂದೇ ಪಾರಿಜಾತ ಗಿಡದಲ್ಲಿ ಅರಳಿರಲು
ಪೀಠ ಸೇರಿಸುವ ನಿನ್ನ ಕೈ ನಿಮಿತ್ತ ಮಾತ್ರ!






                              *******************************
ಹಳೆಯ ಫೋಟೊಗಳನ್ನು ನೋಡುತ್ತಿದ್ದಾಗ ಯಾವುದೋ ಒಂದು ಚಿತ್ರ ನನ್ನ ಕಣ್ಣೀರಿನಿಂದ ಮಸುಬಾಗಿ ಕಾಣುತ್ತಿದೆ ಏಕೆ?
ನೆನಪುಗಳ ತೊಳಲಾಟದಲ್ಲಿ, ನಿನಗೆ ಹೇಳಲಾಗದ ಮಾತುಗಳನ್ನು ನೆನೆ ನೆನೆದು ದಿಂಬು ಒದ್ದೆಯಾಗುವುದೇಕೆ?
ಎಷ್ಟೊಂದು ಯಶ ಗಳಿಸಿದರೂ, ನೀ ನನ್ನೊಂದಿಗಿದ್ದರೆ ಎಂದುಕೊಳ್ಳುವ ಮನದ ಏಕಾಂತವೇಕೆ?
ನೂರು ಜನರು ಹೊಗಳುತ್ತಿದ್ದರೂ ನೀನು ಯಾವಾಗಲೋ ಹೇಳಿದ ಮಾತನ್ನೇ ನೆನೆದು ಮತ್ತೆ ಮತ್ತೆ ಸ್ಫೂರ್ತಿಗೊಳ್ಳುವುದೇಕೆ?
ನಿನ್ನೊಂದಿಗೆ ಓಡಾಡಿದ ದಾರಿಗಳಲ್ಲಿ ಹೊಸದಾಗಿ ಮರ ಹೂಬಿಟ್ಟರೆ,ಅಲ್ಲಿ ಬರಬಹುದೆಂದು ನಾನು ಐದು ನಿಮಿಷ ಕಾಯುವುದೇಕೆ?
ನಿನ್ನ ಹೆಸರೆಲ್ಲಿ ಕಂಡರೂ ಮತ್ತೊಮ್ಮೆ ನೊಡುವುದೇಕೆ?
ತುಸುವು ದಣಿವಿಲ್ಲದೆ ಒತ್ತಿಕೊಂಡು ಬರುವ ಈ ನೆನಪುಗಳ ಕಾಟವೇಕೆ?
ಜಗ ಚಲಿಸಿದರೂ, ಎಲ್ಲ ಬದಲಾದರೂ ನಿನ್ನ ನೆನಪೇಕೆ ಅಳಿಯುತ್ತಿಲ್ಲ?
ಇಷ್ಟು ಭಾರದ ನೆನಪಿನ ಹೊರೆ ತಲೆಯ ಮೇಲಿದ್ದರೂ ಹಗುರವೆನಿಸುವುದೇಕೆ?
ಎಷ್ಟು ಹೊಸತು ಕಲಿತರೂ, ಮನದ ತೆರೆಯ ಮೇಲೆ, ನೀನೆಂದೋ ಬೆಳಗಿದ್ದ ಮೋಂಬತ್ತಿಯ ಬೆಳಕೇಕೆ?
ನಾನು ಯಾರಿಗೂ ಹೇಳಲಿ ಅಥವಾ ಹೇಳದಿರಲಿ, ನೀನಿನ್ನೊಮ್ಮೆ ಸಿಕ್ಕರೂ ಸಿಗದಿದ್ದರೂ
ಹೆಸರಿಡಲು ಬಯಸುವುದಿಲ್ಲ ಈ ನಂಟಿಗೆ,
ನೀ ನನ್ನೊಂದಿಗಿರುವೆ ಸದಾ.





                              *******************************
 ಉಪಮೆ ರೂಪಕಗಳಿಗೆ ನಿಲುಕಲು ಒಲ್ಲದ ಬದುಕಿನ ಬದಿಯೊಂದು ಮೆಲ್ಲನೆ ಕತ್ತಲು ಕವಿದಂತೆ ಮಗ್ಗಲು ಬದಲಿಸುತ್ತಿದೆ.




                              *******************************

ಕಣ್ಣ ಅಂಚಿನಲ್ಲಿ ಬೇಕೋ ಬೇಡವೋ ಎಂದು ಮೂಡಿದ ಹನಿಗಳು ನಿನ್ನ ಸಾಂತ್ವನಗಳ ಬೆಚ್ಚನೆ ಬಿಸಿಗೆ ಇದ್ದಲ್ಲೇ ಆವಿಯಾಗಿದ್ದವಲ್ಲ,
ನಾಳೆ ಸುರಿಯಲಿರುವ ಹನಿ ಹನಿ ಮಳೆಯಲಿ, ಆ ಬಿಂದುಗಳು ಮತ್ತೆ ಭೂಮಿಗಿಳಿದು ಬಂದಾವೇ?
ಆ ಹನಿಗಳು ಬಳಿ ಬಂದು ಕೇಳಿದರೆ ಏನುತ್ತರ ಕೊಡಲಿ?
ನಿನ್ನ ಮೇಲೆ ತಪ್ಪು ಹೊರಿಸಲು ಹಕ್ಕಾದರೂ ನನಗಿರಲಿ!


                              *******************************

ರವಿವಾರ ಇಂದು, ಎಬ್ಬಿಸಬೇಡ ಎಂದರೂ ಚಾದರ ಎಳೆಯುವ ಸೂರ್ಯನ ಕಾಟ ತಡೆಯಲಾರದೆ, ಮೈಮುರಿದು, ಕೈಚಿಟಿಕೆ ತೆಗೆದು, ಹೊರಳಾಡಿ, ಹುಸಿಮುನಿಸಿನಿoದ ಹಗಲು ಏಳುತ್ತಿದೆ!



                              *******************************

  ಹಾರಿ ಕುಣಿದು ಅಲೆದು ಬೇರೆಯಾಗುವ ತವಕದಲಿಹ ಕಣಗಳನು ಗದರಿಸಿ ಕೂಡಿಸುತ, ಸಿಟ್ಟೇರಿದ ತಾರೆಗಳ ಮನೆಗಳಲಿ ಅರಳುತಿದೆ ಅಗ್ನಿವರ್ಣ.


                              *******************************
 ನಕ್ಷತ್ರಗಳು ಭವಿಷ್ಯ ಹೇಳುತ್ತವಂತೆ ಗೆಳತಿ!
ಅಗೊ! ನಿಜವಲ್ಲವೇ ಅದು, ಜ್ಯೋತಿರ್ವರ್ಷಗಳಷ್ಟು ಭೂತದ ಬೆಳಕು ಇಂದು ನನ್ನನು ತಾಗಿ ಮನದ ಮೂಲೆಯಲಿ ಸ್ಫೂರ್ತಿ ಸ್ಫುರಿಸುತಲಿರಲು!



                              *******************************
ಹಳೆ ನೆನಪಿನ ಹುಣ್ಣುಗಳ ಕೆರೆದಾಟ,
ಸುಟ್ಟು ಕರುಕಲಾದ ಕನಸುಗಳ ಪರದಾಟ,
ತಪ್ಪು ಸರಿಗಳ ನಡುವಿನ ಹಗ್ಗ ಜಗ್ಗಾಟ,
ನಾಳೆಗಳ ಬರುವಿಕೆಯ ನಿರೀಕ್ಷೆಯ ಹುಡುಕಾಟ,
ಎಲ್ಲ ಬಿಟ್ಟೊಮ್ಮೆ ನಕ್ಕುಬಿಡು ಹುಡುಗೀ..
ನೀನಾಗಿ, ಈ ಕ್ಷಣದಲೊಮ್ಮೆ ಕಳೆದುಹೋಗಿ,
ಆ ನಗೆಯ ಸೌರಭವು ಹಿತವಾಗಿ ಹರಡಿರಲಿ,
ಇನ್ನೇನು ಅರಳುವ ಸಂಜೆಮಲ್ಲಿಗೆಯ ಕಂಪಿನಂತೆ!



                              *******************************
ದೊಡ್ಡ ದೊಡ್ಡ ಕನಸು ಕಟ್ಟಿ, ಪುಟ್ಟ ಪುಟ್ಟ ಖುಷಿಯ ಹೊತ್ತು,
ಸುಮ್ಮಸುಮ್ಮನೆ ಸಂಭ್ರಮಿಸಿ, ಕಾರಣವಿಲ್ಲದೆ ಅತ್ತುಕರೆದು,
ಗೂಡೊಡೆದು ರೆಕ್ಕೆ ಬಿಚ್ಚಿ ಹಾರಲು ತವಕಿಸುವ,
ಮನಸೆಂಬ ರೇಷ್ಮೆ ಹುಳುವಿನ ಭಾವಕೋಶ!



                              *******************************
 ಸರ್ವಸ್ವವನ್ನೂ ನುಂಗಿ ನೊಣೆಯುವ ತನ್ನ ಬಾಯಿಗೆ ಎಟುಕದೆ ಹಾರಿದ ಬೆಳಕಿನ ಹುಳುವಿಗಾಗಿ, ನಾಲಿಗೆಯನ್ನಿನ್ನೂ ಉದ್ದಕೆ ಚಾಚಿ ಅಬ್ಬರಿಸುತ್ತಿದೆ ಕಾಲ!


                              *******************************
ಎಲ್ಲೋ ಹದಿಹರೆಯದ ಕನಸಲ್ಲಿ ಕಂಡ ಆ ಹೊಳಪು ಕಂಗಳು, ಇಂದೇಕೋ ತುಂಬ ಕಾಡುತ್ತಿರುವುದಕ್ಕೆ ಕಾರಣ ನೀನೇನೋ ಎಂಬ ಪುಟ್ಟ ಗುಮಾನಿ!


                              *******************************
ಆಕಾಶದ ಮಡಿಲಿನಲ್ಲಿ ಎಷ್ಟು ತಾರೆಗಳನ್ನು ಎತ್ತಿ ಆಡಿಸಿದ ನಲಿವಿದೆಯೋ, ಎಷ್ಟನ್ನು ಮಣ್ಣು ಮಾಡಿದ ಶೋಕವಿದೆಯೋ, ಯಾವ ತೋರಿಕೆಯೂ ಇಲ್ಲ.
ಎಂಥ ನಿರ್ಲಿಪ್ತತೆ, ಸರಳತೆ, ಜೊತೆಗೆ ಗಾಂಭೀರ್ಯ!
ಥೇಟ್ ನಮ್ಮೂರಿನ ಮಾಸ್ತಿ ಅಜ್ಜಿಯಂತೆ!
 


                              *******************************

ಎದೆಯಿಂದೊತ್ತಿ ಬರುವ ಭಾವಗಳ ಕಚಗುಳಿಗೆ, ನಕ್ಕು ನಕ್ಕು ಮಗುವಾದ ಮನದ ಆಳದಲ್ಲೊಮ್ಮೆ ಮಿಂಚಿ ಅಳಿಯುವ ನೋವಿನ ಸೆಳಕು.
ದಿಟ್ಟಿಸಿ ನೋಡಿದ ಚಿತ್ರವೊಂದು ಕಣ್ಣು ಮುಚ್ಚಿದರೂ ಕಂಡಾಗ ಆಗುವ ಅಚ್ಚರಿ,
ಬರೆದು ಬಿಸುಟ ಹಾಳೆಗಳಿಂದ ಎದ್ದು ಬರುವ ಹೊಸದೊಂದು ಕವನ.
ಸೆಕೆ ಸೆಕೆ ರಾತ್ರಿಯಲ್ಲಿ, ನಿದ್ದೆ ಬರದೆ ಹೊರಗೆದ್ದು ಬಂದು ನಕ್ಷತ್ರ ನೋಡುವ ಹುಡುಗಿ.
ಒಂದಕ್ಕೆ ಇನ್ನೊಂದಕ್ಕೆ ಸಂಬಂಧವಿರದ ಸಾಲುಗಳ ಕೊನೆಯಿಲ್ಲದ ಮೆರವಣಿಗೆ!



                              *******************************
ಬುದ್ಧನಂತಿರಬೇಕಂತೆ!
ನಿರ್ಲಿಪ್ತತೆ,
ದು:ಖ ಸುಖಗಳನ್ನೆಲ್ಲ ಸಮನಾಗಿ ಸ್ವೀಕರಿಸುವ ಸಮಚಿತ್ತತೆ,
ಎಲ್ಲಿ ಸಿಗುವವು?
ಸಾವು ಇಲ್ಲದ ಮನೆಯಲ್ಲಿ ಸಾಸಿವೆ ಕೇಳಿದಂತೆ,
ಯಾರ ಮನೆಗೆ ಹೊಗಿ ಬೇಡಲಿ?
ಯಾರು, ಯಶೋಧರೆಯ ಮನೆಯಲ್ಲಿ ಎಂದಿರಾ?
ಅವಳ ಭಾಗವೊಂದು ನನ್ನ ಮತ್ತು ನಿಮ್ಮಮ್ಮನಲ್ಲಿ ಜೀವಂತವಿದೆಯಂತೆ,
ಅವಳಲ್ಲಿಗೇ ಹೋಗಲೇನು?




                              *******************************
 ಸಂಜೆ ನಕ್ಷತ್ರಗಳ ಮೌನರಾಗದ ಆಲಾಪಕ್ಕೆ,
ಅಂಗಳದಂಚಿನ ಮಲ್ಲಿಗೆ ಮೊಗ್ಗುಬಿರಿಯುವ ಲಯ,
ಇರುವೆಗಳ ಸಾಲು ಸರಿಯುತ್ತಿರುವ ಸದ್ದಿನ ತಾಳ,
ಗೂಬೆಗಳ ಹೂಂಕಾರದ, ಜೀರುಂಡೆಗಳ ಜೀಂಕಾರದ ಶ್ರುತಿ,
ಜಗಲಿಯಲ್ಲಿ ಸುಮ್ಮನೆ ಉರಿಯುತಿರುವ ಕಂದೀಲಿನ ಹಿಮ್ಮೇಳ,
ಅಮ್ಮ ಆಗ ತಾನೇ ಹಚ್ಚಿದ ತುಳಸಿ ದೀಪದ ಎದುರಿನ ಬೆಳಕುನೆರಳಿನಾಟಗಳ ತಾನ,
ಮಲೆನಾಡಿನ ಸಂಧ್ಯಾಸಂಗೀತ!






                              *******************************
 ಮಳೆಯೆಂದರೆ ಹೀಗೇ.
ಕಿಚಿಪಿಚಿಯ ಕೆಸರಿನಾಟ, ಕಾಗದದ ದೋಣಿಯ ತೇಲು ಮೇಲಾಟ.
ನೆನೆದ ತಲೆಯಿಂದ ತೊಟ್ಟಿಕ್ಕುವ ಹನಿಗಳೊಡನೆ, ನೆನಪುಗಳ ಸ್ಪರ್ಧೆ.
ಮನೆಯೆದುರಿಟ್ಟ ರಂಗೋಲಿ ಮಳೆಗೆ ಕರಗುತ್ತ ಹೋದಂತೆ ಮನಸೊಳಗೆ ಯಾದೊಂಕಿ ಬಾರಾತ್!


 


                              *******************************

ಮಾತಿನಲ್ಲಿ ಹೇಳಲಾಗದೆ ಎದೆಯಲ್ಲಿ ಉಳಿದು ಜ್ವಲಿಸುವ ಭಾವ, ಸುಟ್ಟು ತಿನ್ನುವ ಘಳಿಗೆಯಲ್ಲಿ ಕೈಗೆ ಸಿಕ್ಕಿದ ಪುಸ್ತಕವೊಂದು ಕೆದರಿದ ಮುಂಗುರುಳು ಸರಿಸಿ ಸಂತೈಸುವ ವಿಸ್ಮಯ!





                              *******************************

ಮನೆಯಂಗಳದಿ ವಸ೦ತನ
ಪ್ರತೀಕ್ಷೆಯ ಆ ವೇಳೆ,
ಮ೦ದ ಗಾಳಿಯ ಮಧುರ ಲಾಸ್ಯಕೆ
ಸುರಿಯುತ್ತಿದೆ ಹೂಮಳೆ.



                              *******************************
 ಇರುಳ ಹಾದಿಗೆ ತಿರುಗಲು ಸೂರ್ಯ ಸಜ್ಜಾಗಿ ನಿಂತಿರಲು, ಹಾದಿ ತೋರಲು ಭುವಿಯು ದೀಪಗಳ ಹಚ್ಚಿಹಳು.





                              *******************************
ಶಾಲೆಯ ಮಕ್ಕಳ ಎಕ್ಸಾಮುಗಳ ಪರದಾಟ,
ಎಲ್ ಕೆ ಜಿ ಮಕ್ಕಳ ಮುಗ್ಧತನಕ್ಕಿಂತ ಭಾರದ ಚೀಲಗಳು,
ಅಮ್ಮಂದಿರ ಗಡಿಬಿಡಿ,
ಅಪ್ಪಂದಿರ ವಾಕಿಂಗುಗಳು,
ಟ್ರಾಫಿಕ್ನಲ್ಲಿ ಸಿಕ್ಕಿ ಹಾಕಿಕೊಂಡು ಆಫೀಸ್ಗೆ ತಡ ಆಗ್ತಿದೆ ಅಂತ ಗೊಣಗುವ ಟೆಕ್ಕಿಗಳು
ಸೊಪ್ಪು, ತರಕಾರಿ ಒಣಗಿ ಹೋಗಿರುವ ಬಗ್ಗೆ ತರಕಾರಿಯವನ ಜೊತೆ ಜಗತ್ತನೇ ಮರೆತು ಎದುರುಮನೆ ಆಂಟಿಯ ಜಗಳ,
ಮಂದಗಮನೆಯಾಗಿ, ತಲೆತಗ್ಗಿಸಿ ನಡೆಯುತ್ತ ಮೊಬೈಲ್ ಕುಟ್ಟುತ್ತಿರುವ, ಕಾಲೇಜ್ ಹುಡುಗಿ.
ಇವು ಯಾವುದರ ಪರಿವೆಯೇ ಇಲ್ಲದತಂತೆ ಮೈತುಂಬ ಹೂಬಿಟ್ಟು, ಬಿಸಿಲಿಗೆ ಮೈಕೊಟ್ಟು ನಿಂತಿರುವ ಮರ,
ಬೇಸಿಗೆಯ ಒಂದು ದಿನ, ಬೆಂಗಳೂರಿನಲ್ಲಿ ತೆರೆದುಕೊಂಡಿದ್ದು ಹೀಗೆ.




                              *******************************
ಗೊಣಗಾಟ, ಹಟಮಾರಿತನ, ಸವಿನೆನಪು,
ಕಮರಿ ಹೋದ ಕನಸುಗಳ ತಾಕಲಾಟ,
ದಣಿದರೂ ಪ್ರಯಾಸದಿ ಹೂವುಗಳ ಮಂದಹಾಸ,
ಹಳೆಯ ನೆನಪುಗಳ ಗಜಿಬಿಜಿ ಸಂತೆ
ಸಂಜೆಯಾದರೂ ಸಂತೆ ಮುಗಿಯುತಿಲ್ಲ,
ನಾಳೆ ಮುಂಜಾನೆ ಮತ್ತೆ ಹೊಸದು ಬರಲಿದೆ ಎಂಬ ನೆನಪೇ ಇಲ್ಲ.




                              *******************************
 ಹೊಟ್ಟೆ ಬಿರಿಯೆ ತಿಂದು, ಕುಡಿದು,
ರವಿವಾರದ ವಿಶ್ರಾಂತಿಯ ಭಾರ ತಾಳಲಾಗದೆ,
ಮೋಡ ಕವಿದು ಜೋಂಪು ಹತ್ತುತ್ತಿರುವ ಸೂರ್ಯ...


                              *******************************

 ಹಾಡಿನ ಭಾವಕ್ಕೂ
ಚಿತ್ರದ ಹೂವಿಗೂ
ಒಂದೇ ಬಣ್ಣ!
ಕಲ್ಪನೆಯ ರೆಕ್ಕೆ
ಪಟ ಪಟಿಸಿ ಹಾರಿದೆ ಹಕ್ಕಿ
ಇದು ಬರಿ ಕನಸಲ್ಲೊ ಅಣ್ಣಾ!




                              *******************************
 ಸಂಜೆಯ ಮಾಯೆಯಂತೆ,
ರಾತ್ರಿಯ ಕತ್ತಲ ಸುರಂಗಗಳಂತೆ,
ನಾಳೆಯ ಬಗೆಗೆ ಉತ್ತರವಿಲ್ಲದ ಪ್ರಶ್ನೆಗಳಂತೆ,
ಜೀವನವೇ ನನ್ನೊಂದಿಗಿರುವ ಕೈಚೀಲ ಎಂಬಂತೆ
ಒಂದೆಡೆಯಿಂದ ಇನ್ನೊಂದೆಡೆಗೆ ಅಲೆಯುತ್ತಿರುವೆ.
ಬಿಂದುಗಳ ಮೇಲಲ್ಲ,
ಬಿಂದುಗಳ ಸಿಂಧುವಿನ ಮೇಲೆ.




                              *******************************
ಇಂದಿಲ್ಲಿ, ನಾಳೆ ಅಲ್ಲಿ,
ಬದುಕುವುದೆಲ್ಲಿ?
ಇಂದು ಇದಕ್ಕೆ, ನಾಳೆ ಅದಕ್ಕೆ ಮರುಗಿದರೆ
ನಗುವುದೆಲ್ಲಿ?
ಅಂತ್ಯವಿಲ್ಲ ಎಂದಿಗೂ ನೋವಿನ ಸಾಲಿಗೆ.
ಸ್ವೀಕರಿಸುವುದು ಹೇಗೆಂಬುದು ನಮ್ಮ ಪಾಲಿಗೆ.




                              *******************************
ಆಗೊಮ್ಮೆ ಈಗೊಮ್ಮೆ ಹೊಳೆದು ಮರೆಯಾದೆ,
ಆವಳ ಮುಗುತಿಯ ಹರಳಿನಂತೆ.
ಆವಳ ಮರೆಯಲು ನಾನು ಕಾಡಿಗೆ ಬಂದಿರುವೆ,
ಓ ಮಿಂಚುಹುಳ, ನೀ ಮರೆಯಾಗಿ ಅವಳ ಮರೆಸು.



                              *******************************